رقیّه خانم بهبهانی
(-1290 ق)
وی دختر آقا محمدعلی وحید بهبهانی از زنان دانشور، عالم فقیه، دانا به تفسیر و تأویل و حافظ قرآن بوده است. ولادت او در کربلا و در خاندان علم و اجتهاد بود. وی پس از تکمیل علوم عربی و فنون ادب، فقه و اصول و تفسیر را در محضر پدر و عموهایش فراگرفت و به مقام اجتهاد نایل گشت. پس از ازدواج با پسرعموی خود، به تدریس و فتوا اشتغال ورزید و بسیاری از بانوان در مدرسه او به مقام اجتهاد رسیدند. او همچنین مجالس وعظ و خطابه منعقد می کرد و احادیث بسیاری از حفظ بود، وی گاهی اشعاری به عربی و فارسی می سرود و روزهای عمر خویش را به نشر مکتب اهل بیت علهیم السلام می پرداخت. وفات او را تا سال 1290 ه.ق ذکر کرده اند.
